"Το πλοίο της Greenpeace βρίσκεται στις Βόρειες Κυκλάδες για να χαρτογραφήσει την Ποσειδωνία. Το θαλάσσιο αυτό φυτό δημιουργεί θαλάσσια λιβάδια, αντίστοιχα με τα δάση της στεριάς. Μέσα σε αυτά βρίσκουν προστασία πάνω από 1.200 διαφορετικά είδη, ενώ ταυτόχρονα ως φυτό φωτοσυνθέτει, απορροφώντας διοξείδιο του άνθρακα και απελευθερώνοντας οξυγόνο.
Τα ευπαθή λιβάδια της Ποσειδωνίας απειλούνται από ανθρώπινες δραστηριότητες, και παρά το γεγονός ότι προστατεύονται από συμφωνίες και νομοθεσίες, στην Ελλάδα απειλούνται από την έλλειψη χαρτογράφησης, όπως τα δάση από την έλλειψη Εθνικού Δασολόγιου.
Η χαρτογράφηση τμήματος της Ποσειδωνίας στην περιοχή των Βόρειων Κυκλάδων, είναι ένα ακόμα βήμα στα πλαίσια της εκστρατείας της Greenpeace για δημιουργία Θαλάσσιων Καταφύγιων, τα οποία θα καλύπτουν το 40% της θάλασσας. Στην προσπάθεια αυτή σας χρειαζόμαστε δίπλα μας.
Για την χαρτογράφηση η Greenpeace έχει διαθέσει το Arctic Sunrise και για τις 9 ημέρες που θα βρίσκεται το πλοίο στην περιοχή, υπολογίζουμε ότι το κόστος θα ξεπεράσει τα 45.000 ευρώ. H διανυκτέρευση και διατροφή πάνω στο σκάφος για όλη την επιστημονική ομάδα, το κόστος της μεταφοράς και διαμονής της στην ¶νδρο, η χρήση υποθαλάσσιας κάμερας, ηχοβολιστικού συστήματος του πλοίου, καταδυτικού εξοπλισμού, φουσκωτών σκαφών, η βοήθεια των εθελοντών της οργάνωσης και η ενημέρωση του κοινού, θα ξεπεράσουν τα 5.000 ευρώ."
Τα ευπαθή λιβάδια της Ποσειδωνίας απειλούνται από ανθρώπινες δραστηριότητες, και παρά το γεγονός ότι προστατεύονται από συμφωνίες και νομοθεσίες, στην Ελλάδα απειλούνται από την έλλειψη χαρτογράφησης, όπως τα δάση από την έλλειψη Εθνικού Δασολόγιου.
Η χαρτογράφηση τμήματος της Ποσειδωνίας στην περιοχή των Βόρειων Κυκλάδων, είναι ένα ακόμα βήμα στα πλαίσια της εκστρατείας της Greenpeace για δημιουργία Θαλάσσιων Καταφύγιων, τα οποία θα καλύπτουν το 40% της θάλασσας. Στην προσπάθεια αυτή σας χρειαζόμαστε δίπλα μας.
Για την χαρτογράφηση η Greenpeace έχει διαθέσει το Arctic Sunrise και για τις 9 ημέρες που θα βρίσκεται το πλοίο στην περιοχή, υπολογίζουμε ότι το κόστος θα ξεπεράσει τα 45.000 ευρώ. H διανυκτέρευση και διατροφή πάνω στο σκάφος για όλη την επιστημονική ομάδα, το κόστος της μεταφοράς και διαμονής της στην ¶νδρο, η χρήση υποθαλάσσιας κάμερας, ηχοβολιστικού συστήματος του πλοίου, καταδυτικού εξοπλισμού, φουσκωτών σκαφών, η βοήθεια των εθελοντών της οργάνωσης και η ενημέρωση του κοινού, θα ξεπεράσουν τα 5.000 ευρώ."
Το παραπάνω μήνυμα το έλαβα απο τη Greenpeace. Μέσα στην κενολόγο φλυαρία των ημερών το θεωρώ πιό ουσιαστικό και πιό ικανό για να παράξει διάλογο.Και είναι τόσα τα πράγματα που δε γνωρίζουμε!...
6 σχόλια:
"ο Ευρωπαϊκός Κανονισμός για την Μεσογειακή Αλιεία απαγορεύει το ψάρεμα με τράτες, δράγες, γρι-γρι, γρίπους, πεζότρατες ή παρόμοια συρόμενα δίχτυα πάνω από λιβάδια θαλάσσιας βλάστησης και ειδικά τα λιβάδια Ποσειδωνίας. Με απόφαση του Υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης απαγορεύτηκε η αλιεία για όλα τα συρόμενα εργαλεία σε μόνο σε 57 θαλάσσιες περιοχές. Το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης επικαλείται την έλλειψη χαρτογράφησης στις άλλες περιοχές της χώρας"
κοινώς: σιγά μην χαρτογραφηθούν ποτέ και σιγά τώρα μην ενοχλησουμε τους ψαράδες με "περιοχές προστασίας" και έχουμε άλλες απειλές απο αυτούς μετά.
την ελπίδα που την είδε κανείς;;;;σας παρακαλώ να μου πείτε που είδατε την ελπίδα...
Μην σκέφτεσαι αρνητικά! Αν θεωρούμε ότι τίποτα δεν διορθώνεται, τελικά τίποτα δεν θα διορθωθεί και θα μείνει η απορία τι πήγε στραβά! Αν σκεφτείς πόσο σάλιο χαλάσαμε να λέμε πόσο μας κόστισε το φορεματάκι της θείας Βίσση επι Eurovision καλύτερο είναι να μιλάμε για τα ίδια ποσά με την οικολογική προοπτική ότι κάτι μπορεί να διορθωθεί...ή να δημιουργηθεί! Think green, think blue! ;)
Aναδημοσιεύω αυτούσιο το κείμενο από το περιοδικό «Thalassa» τεύχος 75, Aπρίλιος 2008, το Editorial του εκδότη Mανώλη Eυγενιτάκη, με το οποίο συντάσομαι απόλυτα:
"O υπουργός της τράτας!
Ότι πάμε κατά διαόλου το ξέρουμε και, κατά κάποιο περίεργο και μοιρολατρικό τρόπο, το έχουμε πάρει απόφαση. Παρ’ όλα αυτά, κάπου βαθιά μέσα μας, τρεμοσβήνει μια μικρή φλόγα ελπίδας ότι τα πράγματα θα πάνε προς το καλύτερο, μια ελπίδα που βασίζεται πιο πολύ στην πεποίθηση ότι έχουμε πιάσει πάτο, απ’ όπου δεν πάει παρακάτω, παρά στην εμπιστοσύνη που μας εμπνέουν αυτοί που μας κυβερνάνε τις τελευταίες δεκαετίες.
Φαίνεται όμως ότι πάντα υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης και μας το απέδειξε πρόσφατα ο υπουργός Γεωργίας, ο οποίος, στις 3 Μαρτίου 2008, υπέγραψε Υπουργική Απόφαση με την οποία (κατά παράβαση μάλιστα σχετικού Κανονισμού της Ευρωπαϊκής Ένωσης) επιτρέπει στις μηχανότρατες να τραβάνε τα θανατηφόρα δίχτυα τους σε απόσταση 1,5 μιλίου από τις ακτές! Δηλαδή, αντί να απαγορεύσουν τη λειτουργία αυτών των καταστροφικών εργαλείων κοντά στις ακτές, όπως συνέβη σε όλες τις πολιτισμένες χώρες, εδώ τους επιτρέπουν να πλησιάζουν ακόμα περισσότερο, σφίγγοντας στο θανάσιμο κλοιό τους όχι μόνο τη θαλάσσια ζωή, αλλά και τους παράκτιους επαγγελματίες ψαράδες που οδηγούνται σε λιμοκτονία. Ειλικρινά, δεν ξέρω τι να γράψω πια. Δεν ξέρω αν αξίζει τον κόπο να επιχειρηματολογεί κάποιος λογικά, όταν βρίσκεται αντιμέτωπος με τόση αναλγησία και θράσος.
Αλήθεια, τι θα καταφέρει κάποιος αν αναφέρει ότι αυτά τα εργαλεία έχουν απαγορευθεί σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση και όπου χρησιμοποιούνται αυτό γίνεται κάτω από αυστηρό έλεγχο, μακριά από τις ακτές και σε μεγάλα βάθη, όπως συμβαίνει στη Μάλτα, όπου η χρήση τους επιτρέπεται 25 μίλια μακριά από τις ακτές και σε βάθη μεγαλύτερα των 200 μέτρων;
Είναι προφανές ότι δεν θα καταφέρει τίποτα, γιατί δεν υπάρχει ούτε φιλότιμο, ούτε ευαισθησία, ούτε αγάπη για αυτόν τον έρημο τόπο, τον οποίο ρημάζουν διάφοροι επιτήδειοι με σημαία το κέρδος.
Για αυτούς που γνωρίζουν, είναι προφανές ότι η ηγεσία του Υπουργείου Γεωργίας και τα συμφέροντα που κρύβονται πίσω από τις μηχανότρατες, παίζουν θέατρο πίσω από τις πλάτες του ελληνικού λαού, όταν οι δεύτεροι «διαμαρτύρονται» για τους «περιορισμούς» που επιβάλλει στη δραστηριότητά τους η πολιτεία, κι αυτό επειδή οι περιορισμοί αυτοί είναι του τύπου... «αν το μάτι του διχτυού θα είναι 5 εκατοστά ή 4,8, αν θα είναι τετράγωνο ή ρόμβος», τη στιγμή που όλοι γνωρίζουν ότι ένα πέρασμα του διχτυού πάνω από μια φυκιάδα εξαφανίζει τελείως τα... μάτια, αφού το δίχτυ σαρώνει στο πέρασμα του τα πάντα, ακόμη και το γόνο των ψαριών, πραγματοποιώντας κυριολεκτικά μια γενοκτονία!
Αλήθεια, οι υπεύθυνοι του Υπουργείου Γεωργίας, έστω κι αν έχει καθοριστεί σαν ανώτερο μέγεθος για τον μπακαλιάρο μόνο τα 20 εκατοστά!!!, δεν έχουν περάσει ποτέ από την ψαραγορά για να δουν τι πουλιέται στους πάγκους; Δεν έχουν δει ποτέ τις κουτσομούρες, τα μπαρμπούνια, τα καλαμαράκια των δύο τριών εκατοστών που διαλαλούν οι ψαρομανάβηδες; Και βέβαια τα έχουν δει, και βέβαια γνωρίζουν τι γίνεται. Απλά αδιαφορούν!
Το αστείο είναι ότι την ίδια ώρα που η ηγεσία του ΥΕΝ καταβάλλει προσπάθειες για τη δημιουργία θαλάσσιων πάρκων στη χώρα μας για την ανάπτυξη του θαλάσσιου τουρισμού, ένας συναρμόδιος υπουργός υπογράφει τη θανατική καταδίκη του θαλάσσιου περιβάλλοντος!
Μανώλης Ευγενιτάκης"
Y.Γ. Aυτό που δεν πολυκατάλαβα από τη φράση της Greenpeace «σας χρειαζόμαστε όλους δίπλα μας» την οποία ακολουθούν διάφορα ποσά, είναι το αν η Greenpeace ζητάει από εμάς να καλύψουμε αυτό το κόστος ή απλώς μας ενημερώνει για το κόστος των πρωτοβουλιών της. Διότι αν ζητάει το πρώτο, διαφωνώ.
Nαι καλά κάνει και η Greenpeace και κάθε άλλη οργάνωση και προσπαθεί να μας ευαισθητοποιήσει, αλλά τα χρήματα για τις πρωτοβουλίες της πρέπει να τα διεκδικήσει από αυτό το ανάλγητο κράτος και όχι από τους πολίτες του, που ναι μεν είναι πιο ευαίσθητοι, αλλά ταυτόχρονα έχουν και λίγο μεγαλύτερο πρόβλημα να λύσουν: την οικονομική τους επιβίωση.
Για μένα είναι πολλά τα 5 και τα 45 χιλιάδες ευρώ. Για το κράτος όχι! Aκόμα κι αν υπάρχουν 200 τέτοιες πρωτοβουλίες ετησίως, τις οποίες όχι απλά θα έπρεπε να τις χορηγεί και χρηματοδοτεί, αλλά και να τις επιβραβεύει δημόσια!
Nα με συγχωρείτε για την κατάχρηση του χώρου σας.
Πέρυσι στην ωράια Κύθνο καθώς καναμε ενα αθώο απογευματινό παραγάδι, πιάσαμε τύπο που έκανε ψαροντούφεκο με μπουκάλες!!!
Καλέσαμε το Λιμενικό όπου μας απάντησε πως στο συγκεκριμένο νησί το Λιμενικό ΔΕΝ έχει ΣΚΑΦΟΣ για περιπολίες ή κυνήγι παρανόμων αλλά έπρεπε να καλέσουμε στο Λιμενικό της Σύρου για να στείλουν επανδωμένο σκάφος για να...κυνηγήσει τον παράνομο!!!
Ο καλός μας ψαροντουφεκάς την επομένη χαιρότανε και έδειχνε στους φίλους του τον τεράστιο σαργό που σκότωσε...
Δεν φτανει μια υπουργική απόφαση ούτε ενα Greenpeace πλοίο για να αλλάξει η κατάσταση, εμεις οι ίδιοι πρεπει να αλλάξουμε και οι φίλοι μας που μας επιβραβεύουν για τα κατορθώματα μας.
Μα καλά Λιμενικό χωρίς σκάφος??? κατι μου μοιάζει με τον γυμνό με τα χέρια στις τσέπες...
Δεν εντοπίζω διαφωνία ως προς τη διαπίστωση του προβλήματος,το οποίο δεν είναι το μόνο, ασφαλώς! Εκεί που η κουβέντα μπορεί να έχει μακρύ δρόμο, είναι ο τρόπος θεραπείας παρόμοιων φαινομένων. Η "Φωτογραφία της εβδομάδας", δίπλα στο κείμενο, θίγει ένα παρόμοιο θέμα, αλλά της στεριάς! Πριν από λίγο στο blog Ellies'spot, έγραψα οτι " όσο η λέξη ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ παραμένει συνώνυμη της ρουφιανιάς, δεν υπάχει ελπίδα να αλλάξει κάτι σ' αυτόν τον τόπο". Ας απενοχοποιήσουμε τη λέξη! Ας την κάνουμε συνώνυμη της υπευθυνότητας και της υποχρέωσής μας ως Πολιτών! Ας πάψουμε να "καταγγέλουμε" σε ταβέρνες και ουζερί μεταξύ παϊδιών και αστακομακαρονάδας! Υπάρχει,ακόμα ,ελπίδα!
Δεν είναι και πάρα πολύ άσχετο με το θέμα. Ίσως θα σε ενδιέφερ να διαβάσεις αυτό: http://lotofagus.blogspot.com/2008/06/blog-post_20.html
Δημοσίευση σχολίου